Ο «παγωμένος ώμος», γνωστός και ως συμφυτική θυλακίτιδα του ώμου, είναι μια κατάσταση που χαρακτηρίζεται από δυσκαμψία, πόνο και περιορισμένο εύρος κίνησης στην άρθρωση του ώμου. Συνήθως αναπτύσσεται σταδιακά και μπορεί να διαρκέσει για μήνες ή ακόμη και χρόνια αν δεν αντιμετωπιστεί. Αν και η ακριβής αιτία δεν είναι πάντα σαφής, ο παγωμένος ώμος επηρεάζει συνήθως άτομα ηλικίας 40-60 ετών και είναι πιο συχνός στις γυναίκες από ότι στους άνδρες.

Αίτια του Παγωμένου Ώμου

     Ο παγωμένος ώμος συμβαίνει όταν οι ιστοί που περιβάλλουν την άρθρωση του ώμου, ο θύλακος και μερικοί σύνδεσμοι, φλεγμαίνουν . Αυτή η φλεγμονή μπορεί να προκαλέσει πάχυνση του θυλάκου και των συνδέσμων, περιορίζοντας την κίνηση του ώμου. Η ακριβής αιτία αυτής της φλεγμονής δεν είναι πάντα γνωστή, αλλά διάφοροι παράγοντες μπορεί να συμβάλλουν στην κατάσταση:
Ακινητοποίηση: Η παρατεταμένη ακινητοποίηση του ώμου, όπως μετά από χειρουργική επέμβαση, τραυματισμό ή μια ασθένεια που προκαλεί πόνο ή αδυναμία στον ώμο, μπορεί να αυξήσει τον κίνδυνο ανάπτυξης παγωμένου ώμου. Αυτό είναι ιδιαίτερα συνηθισμένο μετά από χειρουργική επέμβαση στο στροφικό πέταλο ή μετά από εγκεφαλικό επεισόδιο.
Υποκείμενα Ιατρικά Προβλήματα: Ορισμένες παθήσεις αυξάνουν τον κίνδυνο ανάπτυξης παγωμένου ώμου. Αυτές περιλαμβάνουν τον διαβήτη, τις παθήσεις του θυρεοειδούς, καρδιολογικές και άλλες. Οι άνθρωποι με διαβήτη είναι ιδιαίτερα επιρρεπείς, με έρευνες να δείχνουν ότι έως και το 20% των ατόμων με διαβήτη μπορεί να αναπτύξουν παγωμένο ώμο.
Ηλικία και Φύλο: Ο παγωμένος ώμος επηρεάζει κυρίως άτομα ηλικίας 40-60 ετών, με τις γυναίκες να είναι πιο πιθανό να αναπτύξουν την κατάσταση από ότι οι άνδρες.

Συμπτώματα του Παγωμένου Ώμου

     Ο παγωμένος ώμος συνήθως προχωρά σε τρία στάδια, κάθε ένα με διαφορετικά συμπτώματα:
Στάδιο της φλεγμονής – παγώματος: Στο πρώτο στάδιο, ο πόνος και η δυσκαμψία εμφανίζονται σταδιακά. Ο πόνος μπορεί να επιδεινωθεί τη νύχτα, μπορεί να είναι εξαιρετικά ισχυρός και ο ώμος γίνεται ολοένα και πιο άκαμπτος, περιορίζοντας την κίνηση.
Στάδιο του σταθερού παγωμένου ώμου: Κατά τη διάρκεια αυτού του σταδίου, ο πόνος μπορεί να μειωθεί, αλλά ο ώμος είναι δύσκαμπτος, με το εύρος κίνησης να είναι σημαντικά περιορισμένο και κάποιες κινήσεις πρακτικά αδύνατες. Οι καθημερινές δραστηριότητες, όπως το να φτάσει το χέρι πίσω από την πλάτη ή να σηκωθεί το χέρι ψηλά, γίνονται δύσκολες ή αδύνατες.
Στάδιο αποκατάστασης: Αυτή είναι η φάση ανάρρωσης, όπου ο ώμος ανακτά σταδιακά το εύρος κίνησης και ο πόνος αρχίζει να υποχωρεί. Το στάδιο απόψυξης μπορεί να διαρκέσει από αρκετούς μήνες έως ένα χρόνο.

Διάγνωση του Παγωμένου Ώμου

     Για τη διάγνωση του παγωμένου ώμου, απαιτείται φυσική εξέταση για να ελεγθεί ο πόνος και ο περιορισμένος του εύρους κίνησης στον ώμο. Εξετάσεις απεικόνισης, όπως ακτινογραφίες, υπέρηχος ή μαγνητική τομογραφία μπορεί να χρειαστούν και για να αποκλειστούν άλλες καταστάσεις όπως αρθρίτιδα ή ρήξη του στροφικού πετάλου.

Θεραπεία για τον Παγωμένο Ώμο

     Η θεραπεία για τον παγωμένο ώμο αποσκοπεί στη μείωση του πόνου και της φλεγμονής, καθώς και στην αποκατάσταση της κινητικότητας του ώμου. Μερικές κοινές επιλογές θεραπείας περιλαμβάνουν:
Φυσικοθεραπεία: Ασκήσεις παθητικής διάτασης, ενεργητικής διάτασης και ενδυνάμωσης είναι απαραίτητες για την αποκατάσταση του εύρους κίνησης και τη βελτίωση της ευλυγισίας στην άρθρωση του ώμου. Η φυσιοθεραπεία διαφοροποιείται ανάλογα με το στάδιο της πάθησης.
Φάρμακα: Παυσίπονα και μη στεροειδή αντιφλεγμονώδη φάρμακα μπορούν να βοηθήσουν στη μείωση του πόνου και της φλεγμονής. Ενέσεις κορτικοστεροειδών μπορούν επίσης να χρησιμοποιηθούν για να ανακουφίσουν τον έντονο πόνο και την φλεγμονή.
Θεραπεία με θερμότητα και ψύξη: Η εφαρμογή θερμότητας ή πάγου στον ώμο μπορεί να βοηθήσει στη μείωση του πόνου και του πρηξίματος, ανάλογα το στάδιο της πάθησης.
Υδροδιάταση: η υδροδιάταση κατά την οποία γίνεται υπό απεικονιστικό έλεγχο, έκχυση φυσιολογικού ορού, αναισθητικού και μερικές φορές κορτικοστεροειδών, είναι πολύ αποτελεσματική, με σημαντική βελτίωση σε σύντομο χρονικό διάστημα και πολύ καλή αποκατάσταση της κίνησης του ώμου.  
Χειρουργική παρέμβαση: Σε σπάνιες περιπτώσεις, όταν οι συντηρητικές θεραπείες αποτυγχάνουν, μπορεί να απαιτηθεί χειρουργική επέμβαση. Στην αρθροσκόπηση του ώμου διενεργείται αφαίρεση συμφύσεων και επιτυγχάνεται κινητοποίηση της άρθρωσης. Η κινητοποίηση του ώμου υπό αναισθησία, όπου ο ώμος παθητικά μετακινείται απλά για να σπάσει τις συμφύσεις, μπορεί να οδηγήσει σε άλλες βλάβες των ιστών ακόμη και σε κατάγματα και καλό θα ήταν να αποφεύγεται.

Συμπέρασμα

     Ο παγωμένος ώμος είναι μια επώδυνη κατάσταση που μπορεί να επηρεάσει σημαντικά την καθημερινή ζωή και τη κινητικότητα για μεγάλο χρονικό διάστημα. Η έγκαιρη διάγνωση και θεραπεία είναι απαραίτητες για την ταχύτερη ανάρρωση με την βέλτιστη αποκατάσταση. Με το σωστό θεραπευτικό σχέδιο, τα περισσότερα άτομα μπορούν να ανακτήσουν πλήρη ή σχεδόν πλήρη λειτουργία του ώμου και να επιστρέψουν στις κανονικές τους δραστηριότητες.