Η πτώση του ποδιού, επίσης γνωστή ως «foot drop», είναι μια κατάσταση που χαρακτηρίζεται από μερική ή πλήρη αδυναμία στην ανύψωση του εμπρός μέρους του ποδιού, με αποτέλεσμα σοβαρή δυσκολία κατά τη διάρκεια του βαδίσματος ακόμη και σε επίπεδες επιφάνειες. Αυτή η κατάσταση μπορεί να επηρεάσει το ένα ή και τα δύο πόδια και μπορεί να είναι αποτέλεσμα νευρολογικής βλάβης, αδυναμίας των μυών ή νευρολογικών διαταραχών. Τα άτομα με πτώση του ποδιού συχνά δυσκολεύονται να περπατήσουν, ειδικά όταν προσπαθούν να ανυψώσουν το πόδι για να το απομακρύνουν από το έδαφος κατά τη διάρκεια του βαδίσματος, γεγονός που μπορεί να οδηγήσει σε πτώσεις και τραυματισμούς.

Αιτίες της Πτώσης του Ποδιού

     Η πτώση του ποδιού συμβαίνει όταν οι μύες που ανυψώνουν το εμπρός μέρος του ποδιού αδυνατίζουν ή παραλύουν. Η πιο κοινή αιτία είναι η βλάβη στο περονιαίο νεύρο, το οποίο ελέγχει τους μύες που είναι υπεύθυνοι για την ανύψωση του ποδιού. Αυτό το νεύρο κατεβαίνει εξωτερικά από το γόνατο και ελέγχει τους μύες που επιτρέπουν την ανύψωση του ποδιού και των δακτύλων. Όταν το περονιαίο νεύρο τραυματίζεται, είτε λόγω άμεσου τραύματος, συμπίεσης ή ασθένειας, μπορεί να προκαλέσει πτώση του ποδιού.

Άλλες αιτίες της πτώσης του ποδιού περιλαμβάνουν καταστάσεις όπως το εγκεφαλικό επεισόδιο, η σκλήρυνση κατά πλάκας, η εγκεφαλική παράλυση και η μυϊκή δυστροφία. Σε αυτές τις περιπτώσεις, οι διαδρομές του εγκεφάλου ή του νωτιαίου μυελού που ελέγχουν την κίνηση μπορεί να έχουν υποστεί βλάβη, προκαλώντας αδυναμία στους μύες που ανυψώνουν το πόδι. Επιπλέον, η πτώση του ποδιού μπορεί να προκύψει από μια κήλη δίσκου στη σπονδυλική στήλη που επηρεάζει τη ρίζα του νεύρου που ελέγχει την κίνηση του ποδιού καθώς και ιατρογενώς μετά από επεμβάσεις στο γόνατο, ισχίο ή στην σπονδυλική στήλη.

Συμπτώματα της Πτώσης του Ποδιού

     Το κύριο σύμπτωμα της πτώσης του ποδιού είναι η αδυναμία ανύψωσης του εμπρός μέρους του ποδιού κατά το περπάτημα, με αποτέλεσμα το πόδι να σέρνεται. Αυτό μπορεί να προκαλέσει έναν χαρακτηριστικό τρόπο βάδισης με ανύψωση του ποδιού και του γόνατος πιο ψηλά από το κανονικό για να αποφευχθεί η τριβή των δακτύλων και του παπουτσιού με το έδαφος. Άλλα κοινά συμπτώματα περιλαμβάνουν πολύ μεγάλη δυσκολία στο περπάτημα σε ανώμαλες ή κεκλιμένες επιφάνειες και σκαλιά, αδυναμία εκτέλεσης αθλητικών δραστηριοτήτων, συχνές πτώσεις και αίσθηση αδυναμίας στο πόδι

Σε ορισμένες περιπτώσεις, το άτομο μπορεί να αισθανθεί μούδιασμα ή μυρμήγκιασμα στο πόδι λόγω εμπλοκής των νεύρων. Κάποιοι μπορεί επίσης να αναπτύξουν ατροφία των μυών ή γενικευμένη μείωση της μυϊκής δύναμης του σκέλους λόγω παρατεταμένης μειωμένης δραστηριότητας.

Διάγνωση

      Η διάγνωση της πτώσης του ποδιού, αρχίζει με ιστορικό για τραυματισμούς ή άλλες παθήσεις και συμπτώματα καθώς και μια ενδελεχή φυσική εξέταση για να αξιολογηθεί η κίνηση του ποδιού, η κατάσταση των αρθρώσεων και συνδέσμων καθώς και η δύναμη των μυών. Οι εξετάσεις απεικόνισης, όπως μαγνητική τομογραφία ή ακτινογραφίες, μπορεί να χρησιμοποιηθούν για να ελεγθούν υποκείμενες καταστάσεις, όπως κήλες δίσκων ή συμπίεση νεύρων. Το ηλεκτρομυογράφημα και ηλεκτρονευρογράφημα (ΗΜΓ- ΗΝΓ) μπορεί επίσης να χρησιμοποιηθεί για την αξιολόγηση της λειτουργίας των νεύρων και της δραστηριότητας των μυών. Σε ορισμένες περιπτώσεις θα χρειαστεί μαγνητική νευρογραφία ή και άλλες εργαστηριακές εξετάσεις για αποκλεισμό άλλων αιτιών μυϊκής αδυναμίας.

Επιλογές Θεραπείας

     Η θεραπεία για την πτώση του ποδιού εξαρτάται από την υποκείμενη αιτία. Σε πολλές περιπτώσεις, η φυσικοθεραπεία και οι ασκήσεις χρησιμοποιούνται για την ενίσχυση των μυών και την βελτίωση της ικανότητας βάδισης. Μπορεί να διδάξει το άτομο πώς να αντισταθμίσει την αδυναμία και να αποτρέψει τις πτώσεις χρησιμοποιώντας ειδικές τεχνικές ή βοηθητικά εργαλεία.

Σε ορισμένες περιπτώσεις, μπορεί να χρησιμοποιηθούν ειδικοί νάρθηκες για να υποστηρίξουν το πόδι και να το διατηρήσουν σε μια πιο λειτουργική θέση κατά τη διάρκεια του βαδίσματος. Αυτές οι συσκευές, όπως οι νάρθηκες ποδιού-αστραγάλου (AFO / DAFO / DAFO-PLS/SMO), βοηθούν το πόδι να παραμείνει σε σωστή θέση με το έδαφος κατά τη διάρκεια του περπατήματος και να αποτρέψουν το σύρσιμο.
Για τα άτομα με πτώση του ποδιού λόγω νευρολογικής βλάβης, μπορεί να χρειαστεί φαρμακευτική αγωγή ή χειρουργικές επεμβάσεις για να αντιμετωπιστεί το υποκείμενο πρόβλημα. Στην περίπτωση που οι συντηρητικές θεραπείες δεν είναι αποτελεσματικές, μπορεί να εξεταστεί η χειρουργική αποσυμπίεση νεύρου όταν οι βλάβες δεν είναι μόνιμες ή η διαδικασία μεταφοράς τένοντα (τενοντομεταφορά).Η τενοντομεταφορά μέσω της μεταφοράς του τένοντα ενός η περισσοτέρων λειτουργικών μυών βελτιώνει σημαντικά την λειτουργικότητα του ποδιού και των συμπτωμάτων της πτώσης.

Πρόληψη και Πρόγνωση

     Στις περισσότερες περιπτώσεις, η πτώση του ποδιού μπορεί να προληφθεί αντιμετωπίζοντας την υποκείμενη αιτία νωρίς, όπως η διαχείριση του διαβήτη, η αποφυγή επαναλαμβανόμενης συμπίεσης των νεύρων ή η άμεση ιατρική βοήθεια μετά από τραυματισμό. Η πρόγνωση για τα άτομα με πτώση του ποδιού εξαρτάται από την αιτία και την έκταση της νευρικής ή μυϊκής βλάβης. Για ορισμένα άτομα, η κατάσταση μπορεί να βελτιωθεί με θεραπεία, ενώ άλλα μπορεί να βιώσουν μόνιμες δυσκολίες στην βάδιση.

Συμπέρασμα

     Η πτώση του ποδιού είναι μια κατάσταση που μπορεί να επηρεάσει σημαντικά την κινητικότητα και την ποιότητα ζωής. Η πρώιμη διάγνωση και θεραπεία είναι καθοριστικής σημασίας για τη διαχείριση της κατάστασης και την βελτίωση της ικανότητας βάδισης. Η τενοντομεταφορά αποτελεί μια σημαντική επιλογή όταν οι συντηρητικοί τρόποι αντιμετώπισης είναι ανεπαρκείς.