Το κάταγμα της κάτω άκρης της κερκίδας, είναι ένα σπάσιμο του οστού της κερκίδας κοντά στον καρπό. Η κερκίδα είναι ένα από τα δύο οστά του αντιβραχίου, και το κάτω άκρο της είναι συχνό σημείο καταγμάτων, ειδικά μετά από πτώση πάνω σε τεντωμένο χέρι. Αυτός ο τύπος κατάγματος είναι ιδιαίτερα συχνός σε παιδιά και ηλικιωμένους με οστεοπόρωση όπου μπορεί να προκληθεί και με μικρής έντασης δραστηριότητες. Στα παιδιά ακόμη και στο παιχνίδι με μπάλα ενώ στους ηλικιωμένους με οποιαδήποτε μικρή πτώση και στήριξη στον καρπό. Στις περισσότερες περιτπώσεις η διάγνωση και αντιμετώπιση είναι ευχερής ενώ η αποκατάσταση πλήρης.

Τύποι Καταγμάτων της Κερκίδας

     Τα κατάγματα της κάτω άκρης της κερκίδας ταξινομούνται σε διάφορους τύπους ανάλογα με τον τρόπο που “σπάει” το οστό για λόγους αντιμετώπισης και πρόγνωσης. Συνηθισμένοι τύποι καταγμάτων της περιφερικής κερκίδας είναι:  
Κάταγμα Colles – Το πιο συχνό, όπου το κεντρικό τμήμα του σπασμένο οστού μετακινείται προς τα κάτω, το περιφερικό και ο καρπός προς τα πάνω, δημιουργώντας έντονη παραμόρφωση.
Κάταγμα Smith – Αντίστροφο από το Colles, με μετατόπιση του καρπού προς τα κάτω.
Κάταγμα Barton – Συνδυασμός κατάγματος και εξάρθρωσης της άρθρωσης του καρπού.
Συντριπτικό κάταγμα – Το οστό θρυμματίζεται σε πολλά κομμάτια.
Ενδαρθρικό κάταγμα – Το σπάσιμο εκτείνεται στην άρθρωση του καρπού, αυξάνοντας τον κίνδυνο άμεσων και μακροπρόθεσμων επιπλοκών απαοτώντας συνήθως χειρουργική αντιμετώπιση για το βέλτιστο αποτέλεσμα.
Ειδικοί τύποι καταγμάτων στα παιδιά. 

Αιτίες και Παράγοντες Κινδύνου

     Οι κύριες αιτίες ενός κατάγματος της κερκίδας περιλαμβάνουν:
Πτώση σε τεντωμένο χέρι
Αθλητικοί τραυματισμοί (π.χ. σκι, ποδηλασία, πατινάζ)
Τροχαία ατυχήματα
Άμεσος τραυματισμός στον καρπό
Οστεοπόρωση, η οποία κάνει τα οστά πιο εύθραυστα.

Συμπτώματα

     Τα συμπτώματα έχουν μεγάλο εύρος ανάλογα με την βαρύτητα του κατάγματος. Τα βασικά συμπτώματα περιλαμβάνουν:
Ελάχιστο πόνο και σχεδόν πλήρη λειτουργικότητα στα παιδιά λόγω την πιθανότητας ραγίσματος χωρίς πλήρες κάταγμα.
Έντονο πόνο στον καρπό ακόμη και στην ακινησία σε παρεκτοπισμένα και συντριπτικά κατάγματα.
Οίδημα (πρήξιμο) και εκχύμωση (μελανιά), ελάχιστο μέχρι εκτεταμμένο σε βαριές κακώσεις. 
Παραμόρφωση του καρπού
Περιορισμένη κίνηση ή αδυναμία σύλληψης αντικειμένων
Πόνος στην αφή
Μουδιάσματα στο χέρι σε εκτεταμένα, άσχημα παρεκτοπισμένα κατάγματα με πίεση στο μέσο νεύρο.

Διάγνωση

     Η διάγνωση συνήθως είναι ευχερής και γίνεται με:
Κλινική εξέταση – Έλεγχος για παραμόρφωση, οίδημα και κινητικότητα.
Ακτινογραφία – Βασική απεικονιστική εξέταση για τον προσδιορισμό της σοβαρότητας του κατάγματος.
Αξονική τομογραφία – Σε πιο πολύπλοκες περιπτώσεις και προεγχειρητικό σχεδιασμό σε κατάγματα με ανάγκη χειρουργικής αντιμετώπισης καθώς και σε σημαντικούς τραυματισμούς με πιθανότητα περισσότερων καταγμάτων.
Μαγνητική τομογραφία – Σε σοβαρές βλάβες με πολλαπλούς ταυτόχρονους τραυματισμούς.

Θεραπεία

     Η θεραπεία εξαρτάται από τον τύπο, τη σοβαρότητα του κατάγματος και την ηλικία του ασθενή:
Συντηρητική θεραπεία: επιλέγεται σε απλά κατάγματα, απαρεκτόπιστα ή ανατάξιμα. Επίσης επιλέγεται συχνότερα σε παιδιά λόγω της ικανότητας του οστού στον παιδιατρικό σκελετό να διορθώσει παραμορφώσεις κατά την ανάπτυξη και στους ηλικιωμένους με σχετικά μικρότερες λειτουργικές απαιτήσεις και δυσχέρεια χειρουργικής αντιμετώπισης λόγω προβλημάτων υγείας. Η συντηρητική θεραπεία περιλαμβάνει: 
Κλειστή ανάταξη – αν υπάρχει μετατόπιση με μη αποδεκτή θέση του κατάγματος τότε διενεργείται επανατοποθέτηση των τεμαχίων του οστού στη σωστή θέση. Μπορεί να διενεργηθεί και εκτός νοσοκομείου με τοπική αναισθησία – block αιματώματος.
Ακινητοποίηση με γύψο συνθετικό ή κλασσικό – Για περίπου 6 εβδομάδες στους ενήλικες. Στα παιδιά ο χρόνος εξαρτάται απο την ηλικία του παιδιού.
Ανάρτηση και ανύψωση του άκρου για βελτίωση του οιδήματος.
Ακτινολογικό έλεγχο για την θέση του κατάγματος και την κατάσταση του γύψου.
Φυσικοθεραπεία , κινησιοθεραπεία για αποκατάσταση της αναμενόμενης δυσκαμψίας.

Χειρουργική θεραπεία : για ασταθή, ενδαρθρικά, συντριπτικά, ανοικτά ή κάποιους ειδικούς τύπους καταγμάτων οι οποίοι έχουν κακό λειτουργικό αποτέλεσμα με την συντηρητική θεραπεία:
Οστεοσύνθεση με πλάκα και βίδες. 
Εξωτερική οστεοσύνθεση με εξωτερική συσκευή στήριξης.
Μοσχεύματα οστού σε σοβαρές περιπτώσεις.               

Συμπέρασμα

     Τα κατάγματα της κερκίδας είναι πολύ συχνά αλλά συνήθως ικανοποιητικά αντιμετωπίσιμα με πολύ καλά αποτελέσματα και πλήρη λειτουργική αποκατάσταση. Η χειρουργική αντιμετώπιση συνήθως οδηγεί σε γρήγορη κινητοποίηση και καλύτερα αποτελέσματα στα πιο “ασχημα” κατάγματα.